elahe mokhtari؛ soghra falahati
چکیده
تاب‌آوری روانی از جمله علوم جدید در علم روانشناسی است که از دهه هفتاد میلادی به بعد به اوج خود رسید. این علم میزان تاب‌آوری انسان را در مواجهه با سختی‌ها و مشکلات زندگی بررسی می‌کند. میزان تاب‌آوری روانی یکی از مسائل مهم در روانشناسی مدرن است؛ اما اینکه این علم چگونه در قالب لفظ قرار می‌گیرد و در آثار شاعران و نویسندگان جلوه می‌کند ...
بیشتر
تاب‌آوری روانی از جمله علوم جدید در علم روانشناسی است که از دهه هفتاد میلادی به بعد به اوج خود رسید. این علم میزان تاب‌آوری انسان را در مواجهه با سختی‌ها و مشکلات زندگی بررسی می‌کند. میزان تاب‌آوری روانی یکی از مسائل مهم در روانشناسی مدرن است؛ اما اینکه این علم چگونه در قالب لفظ قرار می‌گیرد و در آثار شاعران و نویسندگان جلوه می‌کند که به چه صورت در برابر مشکلات و دشواری‌های زندگی مواجه خواهد شد، اهمیت این علم را دوچندان می‌کند. یکی از دانشمندانی که در این زمینه تلاشهای قابل توجهی به ثمر رساند، مارتین سلیگمن بود. این مقاله با رویکرد روانشناسی خاصه تاب‌آوری روانی، به میزان تاب‌آوری دو شاعر در مواجهه با سختی‌های زندان و رنج دوری می‌پردازد. این پژوهش که با روش علمی- پژوهشی نوشته شده است به تحلیل اعتذاریات این دو شاعر می‌پردازد. اعتذاریات در واقع شعری است که برای طلب بخشش سروده شده که اغلب در برابر پادشاهانی بود که شاعران را به‌خاطر حسد دشمنان به زندان افکنده بودند و شاعران در این شعرها طلب بخشش و ترحم می‌کردند. در این پژوهش ابتدا اعتذاریات دو شاعر مورد نقد و بررسی قرار گرفت و سپس به مقایسه بین آنها پرداخته شد. به نظر می‌رسد ابراهیم بن مدبر در تمام مدتی که در زندان به سر می‌برد غرور و عزت‌نفس خود را حفظ کرده ولی ابن زیدون شکننده‌تر ظاهر شده است و سختی‌های زندان او را به ستوه در آورده و کم کم به سمت تذلل کشانده است.
